Wat een weemoed voelde ik toen ik mijn gedichtenschriften van vroeger doorlas.
Ik begon te schrijven toen ik 15 was, geïnspireerd door mijn leraar Nederlands, die Willem Kloos citeerde, toen hij het had over gedichten: "de allerindividueelste expressie van de allerindividu-eelste emotie".
En hoe waar is dat niet, want gedichten zijn immers zo individueel als maar zijn kan. Het is mooi als ze niet alleen mijzelf, maar ook anderen raken.
Daarom wil ik ze immers laten zien, in de hoop dat men soms geraakt wordt.
Ik begon te schrijven toen ik 15 was, geïnspireerd door mijn leraar Nederlands, die Willem Kloos citeerde, toen hij het had over gedichten: "de allerindividueelste expressie van de allerindividu-eelste emotie".
En hoe waar is dat niet, want gedichten zijn immers zo individueel als maar zijn kan. Het is mooi als ze niet alleen mijzelf, maar ook anderen raken.
Daarom wil ik ze immers laten zien, in de hoop dat men soms geraakt wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten