Eens was Stilte
een vlucht,
een zoeken
naar een schuilplaats
waar niets mij
kon raken,
kon kwetsen,
kon beschadigen
Maar Stilte werd
een vijand
toen bleek dat hij
niet werd begrepen,
anderen afschrok,
omdat zij niet
komen konden
op mijn stille plek
Schreeuw kwam,
maar bleef binnen,
pruttelend,
borrelend,
tot hij, kokend heet,
mij verteerde van binnen
Schreeuw werd groter
en groter
en Stilte zag hem
als haar vijand
Uit alle macht
vocht en vocht zij
om Schreeuw
te overmeesteren
Stilte werd Fluistering
Fluistering werd Stem
Stem werd soms Schreeuw
Tot Schreeuw weer stil werd
Als Stilte en Schreeuw
samenwerken
kan Stem spreken
maandag 10 november 2008
Stilte en schreeuw
Labels:
Gedacht en gedicht
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten