Vanmorgen de wasmachinemonteur op bezoek gehad. De pomp van de vorige week aangeschafte, nieuwe wasmachine bleek inderdaad defect, zoals ik dacht. Maar hoe? Nou, omdat er een elastiekje omheen gewonden zat, waardoor hij niet meer kon draaien. En waar kwam dat elastiekje vandaan? Nou, dat kwam uit Oudste Zoons broekzak. Oudste zoon verzamelt namelijk elastiekjes en mama haalt die nooit uit zijn broekzak, omdat mama niet wist dat zo'n elastiekje de pomp stuk kan maken. Nu wel dus.
Gelukkig wilde de monteur mij matsen, want eigenlijk moest ik voor de reparatie betalen (de helft van de aanschafprijs van de wasmachine!): dit viel niet onder de garantie.
Daarna nog een levensgroot conflict met mezelf: toen ik kort daarna een dekbed waste en de wasmachine moest centrifugeren, weigerde die dat. Ik weer een storing aangemeld: ja, ze kwamen het apparaat nu echt omruilen. Maar ja, ze wisten niet dat ik het eerste mankement zelf veroorzaakt had. Niet dat ik dat elastiekje zelf om de pomp gefrummeld had, maar toch. Ik voelde me er nogal lullig over en vroeg me af wat nu te doen.
Uiteindelijk besloten bij de winkel langs te gaan om eerlijk te melden dat de eerste storing mijn eigen schuld was. Tot ik opeens de heldere ingeving kreeg dat het dekbed misschien te zwaar was geweest voor de machine, waardoor hij niet kon centrifugeren. Ik had er behalve het dekbed ook nog een laken bijgedaan en dat was misschien net iets teveel van het goede.
Getest door het dekbed zonder laken te centrifugeren en daarna dubbel getest door nog een was te draaien en ja wel hoor: de wasmachine centrifugeerde gewoon op de hoogste stand. Niks defect. Storing afgemeld.
Pffffff, schuldgevoel weggecentrifugeerd: de wasmachine hoeft niet vervangen te worden en ik ben geen oplichter.
Of toch wel?
zaterdag 4 april 2009
Wasperikelen
Labels:
Onomkaderd
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten